Nie będę posać, że jest to film o strachu, o bezradności i bezsilności ani o tym, że człowieka najbardziej może przestraszyć drugi człowiek, nie napiszę o tym, bo każdy kto widział ten film o tym wie.
Napiszę mało, bo słów mi brak i pójdę na Dług trzeci raz, aby tych słów się nauczyć i powiedzieć coś więcej niż tylko to, że film jest wspaniały. To jeden z niewielu filmów, w którym nie użyto tzw. specjalnych środków potęgujących nastrój strachu i zdenerwowania - nikt nie odpala papierosa jednego od drugiego, aby przez to wyrazić zdenerwowanie, nikt nie tłucze głową o ścianę i nie rzuca talerzami o sufit, bo i bez tego widać, że człowiek, który naprawdę się boi - milczy i trzęsie się, trzęsie się, trzęsie....
Specjalne podziękowania dla Jacka Borcucha - czekam na "KALLAFIORRA"