Oparta na prawdziwych wydarzeniach wstrząsająca do głębi historia dwóch młodych przedsiębiorców, których życie staje się piekłem za sprawą działań bezwzględnego gangstera to film, który w mojej opinii (i myślę, że nie tylko mojej) zasługuje bezapelacyjnie na zaszczytne miejsce w pierwszej 100 najwybitniejszych filmów w historii polskiego kina.
Adam i Stefan chcą zbudować montownię skuterów, lecz nie mogą dostać wysokiego kredytu. Nieoczekiwanie Stefan spotyka swojego kolegę z dzieciństwa, obecnie biznesmena Gerarda Nowaka (wybitna kreacja Andrzeja Chyry). Gerard początkowo oferuje im swoją pomoc, jednak bardzo szybko pokazuje swoje prawdziwe oblicze- zaczyna domagać się od mężczyzn spłaty fikcyjnego długu, a za zwłokę grozi podwyższeniem kwoty o 1000 dolarów dziennie. Intryga Nowaka wpłynie nie tylko na przyjaciół, ale również ich ukochane i bliskich... To początek koszmaru...
Film ten pokazuje, jak daleko może się posunąć człowiek w sytuacji bez wyjścia. Rzeczywistość jest szara i ponura, widzimy tu bardzo negatywny obraz instytucji, które z założenia mają nieść pomoc zwykłym obywatelom (policja: "wezwiemy go, pouczymy, przynajmniej nie będzie się czuł bezkarny", w szpitalu: Adam pyta lekarza o stan zdrowia ciężarnej narzeczonej, a tymczasem salowa: Panie doktorze, kawa stygnie, lekarz natychmiast odchodzi). Metody Gerarda stają się coraz bardziej brutalne (groźby śmierci, przemoc fizyczna, zmuszanie do kradzieży). Wszystko to doprowadza do dramatycznego finału, gdzie oprawcy zostają zamordowani i pozbawieni głów lądują w workach w lodowatej Wiśle. Po przyznaniu się do winy bohaterowie otrzymują wysokie wyroki (obecnie wiadomo, że prawdziwi biznesmeni, na których wzorowano Adama i Stefana, zostali ułaskawieni i od lat żyją na wolności).
Film broni się nie tylko naturalistycznym, prawdziwym do bólu scenariuszem i świetnie ukazanym studium psychologicznym. Oprócz rewelacyjnej roli Andrzeja Chyry, na widok którego widza przechodzą dreszcze, które nie chcą minąć, warto docenić grę Roberta Gonery i Jacka Borcucha jako bezradnych, młodych ludzi, którzy ze zdolnych, przedsiębiorczych mężczyzn stają się przestępcami. Na minus można zaliczyć chyba tylko grę Joanny Szurmiej jako narzeczonej Adama, która wypada bardzo blado i zupełnie sztucznie. Warto również wspomnieć o genialnej muzyce Michała Urbaniaka, która od pierwszej sceny tworzy niezapomniany, jedyny w swoim rodzaju klimat, który dopełnia mroczną, przerażającą atmosferę poczynań postaci. Mam wrażenie, że wobec tego dzieła nikt nie jest w stanie przejść obojętnie, bowiem poraża do tego stopnia, że po prostu nie da się go wyrzucić z pamięci, a przynajmniej ja uważam, że jest to zwyczajnie niemożliwe.
Każdy powinien go obejrzeć przynajmniej raz w życiu.