Dokument przedstawia sylwetkę Kazimierza Szumańskiego z Przemyśla. Bohater był w latach 80. pracownikiem odległej o 30 km stadniny koni w Stubnie. Przy okazji dostarczał do miejscowości świeże bułki i rogaliki, za co pobierał niewielką opłatę. W latach 1985 i 1990 właśnie za to został postawiony przed sądem i skazany na dwa lata więzienia w zawieszeniu na dwa i pół roku oraz przepadek 200 dolarów na rzecz Skarbu Państwa. Ostatecznie został uniewinniony. Kiedy jednak zgłosił się z prośbą o rewizję nadzwyczajną swojego wyroku, Sąd Okręgowy skierował go na 6 tygodni na oddział szpitala dla psychicznie chorych.         
Kilkanaście lat później świadkowie tamtych wydarzeń opowiadają, jak zrobiono z Szumańskiego kozła ofiarnego. Ludzie w Przemyślu narzekali w tamtym czasie na trudności z dostaniem pieczywa, więc Szumański był dla prokuratury doskonałym tego wytłumaczeniem. Większość funkcjonariuszy ówczesnej milicji, a także prokurator nie chcą się jednak wypowiadać na ten temat...

W 1985 roku Kazimierz Szumański z Przemyśla został aresztowany i osadzony za handel bułeczkami i rogalami. Okrzyknięto go największym spekulantem w PRL. Szumański woził autobusem pieczywo zakupione w Przemyślu do Stubna, gdzie w sklepach brakowało pieczywa. Sprzedawał je mieszkańcom i pracownikom stadniny, gdzie pracował jako rymarz. Władze aresztowały Szumańskiego i rozdmuchując na cały kraj jego sprawę, chciały pokazać, że winę za zły stan handlu ponoszą spekulanci. Na kozła ofiarnego wybrano schorowanego, prostego i uczynnego człowieka. Skrzywdzono go w sposób wyjątkowy- zamknięto w areszcie i w zakładzie psychiatrycznym. Co po latach sądzą prokuratorzy, którzy oskarżali rymarza? Co porabia dziś sam Szumański?